2022-02-25
Урсодеоксихоличната киселина е холелитианс кој најчесто се користи во одделот за гастроентерологија, а исто така и средство за растворање на холелитијаза, така што може да се користи во третманот на жолчни камења во нормални околности, на премисатадека жолчното кесе има нормална функција на контракција.
Кога се користи само за литички третман, текот на лекувањето е од 6 до 24 месеци, а оралната доза е 10 ml на кг телесна тежина на ден. Покрај тоа, лекот може да третира холестатски заболувања на црниот дроб, како што се примарните холестатски цироза. Во исто време може да се третира и жолчен рефлукс гастритис, секој пат 250 mg, еднаш дневно, пред спиење орално.
Овој лек може да го поттикне лачењето на ендогени жолчни киселини и да ја намали реапсорпцијата. Антагонизирајте го цитотоксичниот ефект на хидрофобната жолчна киселина и заштитете ја клеточната мембрана на црниот дроб. Распуштање на калкулусот на холестерол; Капсулите на урсодеоксихолична киселина не треба да се земаат истовремено со лекови како што се калеенин (холестиламин), калетипол (холестиламин), алуминиум хидроксид и/или алуминиум хидроксид магнезиум трисиликат, бидејќи овие лекови може да се врзат за урсодеоксихоличната киселина во цревата, а со тоа да ја намалат апсорпцијата и влијае на ефикасноста.
Капсулите на урсодеоксихолична киселина треба да се земаат два часа пред или два часа по земањето на лекот, доколку горенаведениот лек мора да се земе. Пациентите кои земаат циклоспорин треба да ја следат концентрацијата на циклоспорин во серумот и да ја прилагодат дозата на циклоспорин доколку е потребно. Во некои случаи, капсулата на урсодеоксихолична киселина ќе ја намали апсорпцијата на ципрофлоксацин.
Овој лек е слаб кисел, кој брзо се апсорбира преку пасивна дифузија по орална администрација, а два врва на концентрацијата на лекот во крвта се јавуваат на 1 час и 3 часа соодветно. Бидејќи само мала количина на лекови влегува во системската циркулација, концентрацијата на лекот во крвта е многу ниско.Најефективното место на апсорпција е илеумот, кој има умерено алкална средина. По апсорпцијата, се врзува за глицин или таурин во црниот дроб и се испушта од жолчката во тенкото црево за да учествува во ентерохепаталната циркулација.
Литохолната киселина (LCA) била конвертирана од бактерии во истиот хидролизиран дел од UDCA во тенкото црево, додека другиот бил претворен од бактерии во Литохолна киселина (LCA), што на тој начин ја намалува нејзината потенцијална хепатална токсичност. Терапевтскиот ефект на овој лек беше поврзан со концентрацијата на лекот во жолчката, но не и со концентрацијата во плазмата. Полуживотот е 3,5-5,8 дена, главно се излачува со измет, со мала количина на бубрежна екскреција. Не е јасно дали UDCA се излачува во мајчиното млеко, бидејќи само мала количина на UDCA се појавува во серумот по орална администрација, а со тоа и многу мали количини, дури и ако UDCA може да се излачи во млекото.